Aşk Özgürleştirir.

Hiç partnerinizi bir şey için yargıladığınız oldu mu ve sonrasında o yargıladığınız şeyin, hayatınızdaki diğer ilişkilerde de karşınıza çıktığını fark ettiniz mi? Çoğu zaman partnerimizi değiştirmeye çalışarak ya da bir ilişkiden diğerine geçerek sıkışıp kalabiliriz. Ancak fark ederiz ki, başkasında yargıladığımız her şey aslında bizde de var. Evet... o şey bile!

Herkes, kendimizi daha çok sevmemiz ve kucaklamamız için bize bir ayna tutar. Bunu bir kez gördüğümüzde, yargılarımızla daha derinden ve kendi köklerimizde çalışabiliriz.

Hepimizin bildiği gibi, ilişkiler özellikle ‘balayı’ dönemi sona erdikten sonra, bilinçaltındaki eski yaralarımızı tetikleyebilir. Farkında olmadan, çocuklukta en çok zorlandığımız ebeveynimizi (ya da size bakanın) bize aynalayan partnerleri kendimize çekeriz; bu, onların karşılanmamış çocukluk ihtiyaçlarımızı karşılamasını ummamızdan kaynaklanır.

Eğer farkındaysak, bu tetiklenmeleri, bizi kendimize geri götüren bir yol haritası olarak bilinçli bir şekilde kullanabiliriz.

Kaçındığımız, pişmanlık duyduğumuz, yargıladığımız ya da suçladığımız her şey – ister kendimizde, ister başkalarında olsun – tam anlamıyla içimizde kabul edilene kadar bizi geride tutacaktır. Mevcut olanı derin bir açıklıkla ve samimiyetle kabul edebildiğimizde, şifa ve dönüşüm için alan yaratırız. Ne kadar açılırsak, o kadar kolaylıkla bırakırız… kendiliğinden, çabasızca.

Benim davetim şu:

Acı verici bir şey ortaya çıktığında, yaşananlarla ilgili zihinsel hikayeyi bir kenara bırakın ve bu rahatsızlığın bedeninizde nerede yaşadığını hissedin.

Bu hisse doğrudan odaklanıp onun var olmasına izin verdiğinizde, o his aydınlanır ve çözülür. Sahiplenmediğimiz parçalarımız, kim olduğumuzun tamlığı tarafından şefkatle karşılandığında, daha bütünleşmiş, huzurlu ve bir hissederiz. Böylece, içimizde, çevremizde ve bizde her zaman mevcut olan sevgiyi daha derinden deneyimleyebiliriz.

Artık aynı kalıpları hayatımızda ve ilişkilerimizde tekrar tekrar oynamayız. Ya aynı tür insanları ya da durumları kendimize çekmeyi bırakırız ya da çeksek bile, bizi rahatsız etmezler. Bu, içimizde tamamlandığını nasıl anladığımızdır.

Eğer hâlâ bir şeylerin sizi rahatsız ettiğini fark ederseniz, bu sorun değil. Bu kötü bir şey değildir; yalnızca daha derin bir kabul ve izin için bir fırsat olduğunu gösteren bir geri bildirimdir.

Kendimizi tamamen sevdiğimizde, tüm dünyaya aşık olmaktan başka çaremiz kalmaz. İşte bu, en büyük kucaklamadır.