HAKİKATIN AYNASI

Kendini Bilmek

Sevginin ve Hakikatın Kaynağına Yolculuk

Hayatta hepimiz bir şeyler ararız. Bazen huzuru, bazen sevgiyi, bazen de tamamlanmayı… Ancak çoğu zaman bu arayış bizi dış dünyaya yöneltir. Daha çok sevilmek, daha çok kabul görmek ya da hayatımızda eksik hissettiğimiz bir boşluğu doldurmak için dışarıda bir şeyler ararız. Ama tasavvuf bize der ki:

"Ne ararsan, kendinde ara."

Aslında hepimizin özünde saklı olan bir hakikat vardır: Sevginin kaynağı dışarıda değil, içeridedir. Aradığımız o huzur, o sevgi, o tamlık hissi, hiçbir zaman bizden ayrı olmadı. O, hep bizimleydi.

Sevginin Kaynağı Nerede?

Mevlânâ, bu gerçeği şu sözlerle ifade eder:

"Her şey sende gizli. Sen, kendini küçük bir varlık sanırsın, fakat en büyük âlem sensin."

Bu söz bize, hayatın ve varlığın merkezinde insanın özünü bilmesinin yattığını hatırlatır. Çünkü insan, Allah’ın bir aynasıdır. RabbimizinSevginin

Neden Kendimizi Eksik Hissederiz?

Bazen hayatın içinde eksik, yetersiz ya da yalnız hissederiz. Bu hisler, aslında kendimizden uzaklaştığımız anların bir yankısıdır. Tasavvuf ehli, bu eksiklik hissini bir davet olarak görür.

Yunus Emre’nin dediği gibi:

"İlim ilim bilmektir,

İlim kendin bilmektir.

Sen kendini bilmezsin,

Bu nice okumaktır?"

Yani nefsimizi bilmek, hakikati bilmenin ilk adımıdır.

Kendini bilmek, eksik olduğumuzu sandığımız her şeyin zaten bizim özümüzde saklı olduğunu fark etmek demektir. Dışarıdaki sevgiyi aramak yerine, kendi içimizdeki sevgiyi keşfetmek için bir yolculuğa çıkmamız gerekir.

Kendine Yolculuk: Sevgiyle Buluşmak

Hayatta bazen kendimizi tamamlanmak için başka insanlara ya da maddi şeylere bağlarız. Ancak bu, gerçek huzuru ve sevgiyi bulmanın yolu değildir. Gerçek sevgi, dışarıdan gelen bir şey değil, bizim özümüzde zaten var olan bir haldir. Sevdiğimiz insanlar, o sevgiyi yalnızca bize hatırlatır; o sevgi zaten bizim içimizdeydi.

Tasavvuf ehli, bu gerçeği sık sık şu öğütle hatırlatır.

"Kendini bilen, Rabbini bilir."

Kendimizi tanıdığımızda, sevginin, huzurun ve hakikatin özünün zaten bizim içimizde olduğunu anlarız.

Nasıl Başlamalıyız?

Kendimize yolculuk yapmak için birkaç basit adımla başlayabiliriz:

1. Dur ve Fark Et: Bir şeyler seni rahatsız ettiğinde, dışarıya odaklanmak yerine dur ve içine bak. O his nerede?

2. Duygularını Kabul Et: Eksiklik, korku ya da yalnızlık hissi geldiğinde onu yargılamadan kabul et. Onun sadece bir duygu olduğunu hatırla.

3. Şimdiye Odaklan: Hakikat ve sevgi her zaman şu anda, tam burada saklıdır. Geçmişte ya da gelecekte değil, bu anda onu hissedebilirsin.

   
   

Unutma, sen zaten tam ve bütünsün. Sevgiye, huzura ve tamlığa ulaşmak için hiçbir yere gitmene gerek yok. Sadece içine dön ve kendini hatırla. Mevlânâ’nın dediği gibi:

"Sen, sevginin ta kendisisin."

Her şey sende gizli… ve bu yolculuk, kendi özüne dönmekten ibaret.

Kendine adım attığında, hakikate de adım atmış olursun.